Start    Rozważania do liturgii

Powrót do raju

Szymon Hiżycki OSB

Pierwsze czytanie, z Księgi Rodzaju, mówi o stanie szczęścia w ogrodzie Eden zanim Adam i Ewa okazali Bogu nieposłuszeństwo. W I Niedzielę Wielkiego Postu wraz z Chrystusem wychodzimy na pustynię, aby walczyć z diabłem. Koniec końców jednak okazuje się, że pustynia jest miejscem, gdzie ze szczególną siłą doznajemy mocy Boga żywego.

Na początek – jest to moc Jego słowa, Pisma świętego. Chrystus w Biblii widzi ratunek przed pokusą; w niej są słowa życia, nie w zwodniczych stwierdzeniach złego ducha, który próbuje kusić do szaleństwa grzechu.

Po drugie, jest to moc wolności. Święty Paweł mówi, że wszystko mi wolno, ale ja niczemu nie oddam się w niewolę (1 Kor 6,12). Jezus, poszcząc, mówi nam: „Nie jesteś niewolnikiem, możesz wybrać dobro”. Człowiek, który podejmuje dzieło pokuty, trud Wielkiego Postu, jest człowiekiem wolnym.

Trzeci element to moc wstawiennictwa świętych i aniołów. Aniołowie przystąpili i usługiwali Mu – tak kończy św. Mateusz swoje opowiadanie. Nie jesteśmy sami z naszymi słabościami, z naszym trudnym Wielkim Postem, pokutą za nasze winy. Wspierają nas święci i aniołowie z nieba.

Porzucając nasz grzech, podejmując się wyrzeczeń wielkopostnych, wychodząc na pustynię, tak naprawdę wracamy do raju – do bliskości z Bogiem i głębokiej więzi z drugim człowiekiem. Czy jest coś na tym świecie, co miałoby równą temu wartość?

Fragment książki o. Szymona Hiżyckiego OSB pt. "Słowo jest blisko ciebie. Refleksje wokół czytań liturgicznych"