Start    Rozważania do liturgii

Rozważanie do liturgii z dnia 2025-06-27

O co proszę? O głęboką wiarę w Boże miłosierdzie

Krzysztof Wons SDS/Salwator

Przeczytaj Ewangelię z dnia 2025-06-27

Na początku medytacji uświadomię sobie, że Jezus głosi Słowo wszystkim, niezależnie od pochodzenia. Będę patrzył na grzeszników i celników, którzy przychodzą do Jezusa, aby Go słuchać. Stanę pośród nich (w. 1). Będę słuchał razem z nimi.

Jezus przyciąga swoją dobrocią wszystkich. Każdego kocha tak samo. Pomyślę o sobie i o tym, jak Jezus czeka na mnie, jak mnie kocha i pragnie mojej obecności przy Nim. Wtulony w serce Jezusa będę medytował Słowo.

Zwrócę uwagę na postawę uczonych w Piśmie, bo to właśnie im opowiada przypowieść (w. 3). Są pełni pretensji i pogardy dla Jezusa, ponieważ spotyka się z grzesznikami (w. 2). Lęk przed uznaniem własnego grzechu i słabości uniemożliwia im doświadczenie bliskości Jezusa.

Czy w moich spotkaniach z Jezusem jestem prostolinijny, szczery i otwarty? Czy potrafię rozmawiać z Nim o swojej grzeszności? Jak dalece dopuszczam do siebie Jezusa?

Wejdę w scenę opowiedzianą przez Jezusa. Zobaczę zagubioną, okaleczoną owcę. Wyobrażę sobie troskę i przejęcie pasterza, który nie przestaje o niej myśleć i jej szukać (ww. 3-4).

Zwrócę uwagę, jak mocno Jezus podkreśla radość i wesele z odnalezionej owcy (w. 5). Tym radującym się pasterzem jest sam Jezus. To On, gdy mnie odnajduje, bierze mnie z radością na ramiona i przynosi Ojcu w niebie. I tam radość jest niewyobrażalna (w. 7).

Będę prosił o głębokie przeżywanie radości Boga, który bierze mnie w swoje ramiona i uradowany wyprawia ucztę i świętuje, gdy przyznaję się przed Nim do moich grzechów i oddaję Mu swoją słabość.