Start    Rozważania do liturgii

Rozważanie do liturgii z dnia 2024-09-16

O co proszę? O bezgraniczne zawierzenie Jezusowi w stanach kryzysu i cierpienia

Krzysztof Wons SDS/Salwator

Przeczytaj Ewangelię z dnia 2024-09-16

Zwrócę uwagę na atmosferę miłości i szacunku, jaka panuje między setnikiem, jego sługą i starszyzną żydowską (ww. 2-5). Setnik prosi za swoim chorym sługą, starszyzna prosi za setnikiem. Cierpienie sługi zbliża ich do Jezusa i do siebie nawzajem.

Co mogę powiedzieć o moich relacjach w rodzinie, we wspólnocie, w miejscach moich zajęć? Opowiem o nich Jezusowi. Kogo chciałbym Mu dzisiaj najbardziej powierzyć?

Będę kontemplował Jezusa, który słysząc proszących, wyrusza razem z nimi do domu setnika (w. 6). Uświadomię sobie, że Jezus chce być zapraszany do mojego domu, do moich codziennych spraw. Gotów jest udać się wszędzie tam, gdzie cierpię i gdzie cierpią drodzy mojemu sercu.

Zapytam siebie przed Jezusem, co w moim domu i we wspólnocie najbardziej potrzebuje uzdrowienia? Gdzie chciałbym zaprosić Jezusa? Co najbardziej przejmuje moje serce i myśli?

Wsłucham się w wyznanie setnika. Wierzy Jezusowi na słowo. Wierzy w moc Jego słowa. Jest przekonany, że jedno słowo Jezusa może uleczyć. Będę prosił o łaskę głębokiej wiary w moc Bożego słowa.

Przypomnę sobie słowa z Pisma Świętego, które w moim życiu odegrały szczególnie znaczenie. Jakie to były słowa? Postaram się częściej do nich wracać i modlić się nimi do Jezusa.

Jezus jest pełen podziwu dla wielkiej wiary setnika. Co Jezus mógłby powiedzieć o mnie i moim życiu duchowym? Co znalazłby dzisiaj w moim sercu?

Zbliżę się do Jezusa i w prostych słowach, jak setnik, wyznam mu moją małość, niegodność. Zaproszę Go „pod swój dach”. Będę prosił, aby uzdrowił mnie ze wszystkiego, co osłabia i oziębia moją wiarę.