O co proszę? O serce wolne od zakłamania i duchowej powierzchowności
Na początku zwrócę się do Ducha Świętego z żarliwą prośbą o łaskę głębokiego przejęcia się słowami Jezusa, aby oczyściły mnie z wszelkich oznak obłudy i duchowej powierzchowności.
Zwrócę uwagę, że Jezus trzykrotnie zwraca się w ostrych słowach do uczonych w Piśmie i faryzeuszów, do osób uważanych za religijnych, żyjących blisko Boga (ww. 23-26). Demaskuje ich fałszywą pobożność.
Jezus pokazuje mi, co prowadzi do religijnej obłudy: zwracanie uwagi na zewnętrzne szczegóły i zaniedbywanie własnego wnętrza.
Jezus przypomina mi, że prawdziwa pobożność rodzi się w czystym sercu. Czyste serce prowadzi do szczerych postaw wobec Boga i bliźniego. Co mogę powiedzieć o moim życiu duchowym? Na czym opieram swoją pobożność?
„Oczyść wpierw wnętrze kubka” (w. 26). Co mogę powiedzieć o moim wnętrzu? Jakie odczucia budzą się we mnie, gdy myślę o tym, że Jezus patrzy w moje wnętrze i zna mnie do końca?
Jezus zwraca uwagę, co jest najważniejsze w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiara (w. 23). Przebadam z Jezusem swoje postawy w tych trzech sferach. Co przynosi mi największą radość, gdy patrzę na siebie z Jezusem, a co ją odbiera?
Zwrócę się do Jezusa z modlitwą, aby demaskował we mnie postawę duchowej zarozumiałości i fałszu. Będę wołał do Ducha Świętego: „Duchu Prawdy i Miłości, czuwaj nade mną”.
Krzysztof Wons SDS/Salwator
