Start    Rozważania do liturgii

Rozważanie do liturgii z dnia 2024-08-05

O co proszę? O wiarę w Jezusa działającego z mocą w moim życiu.

Krzysztof Wons SDS/Salwator

Przeczytaj Ewangelię z dnia 2024-08-05

Wyobrażę sobie Jezusa, który samotnie łodzią oddala się na miejsce pustynne (w. 13). Wpatrując się w Mistrza, zapytam siebie: Czy jest we mnie pragnienie pustyni? Jak często ofi aruję sobie czas milczenia i osobistej modlitwy?

Wejdę w tłum ludzi, który podąża za Jezusem. Będę kontemplował Jezusa, którego ogarnia litość na widok wielkiej rzeszy ludzi (w. 14). Wyobrażę sobie, jak podchodzi do chorych, okazuje im współczucie i uzdrawia ich. Poproszę Go, aby mnie dotknął i uzdrowił.

Przedstawię sobie inny obraz (ww. 15-16). Jest wieczór. Tłumy wciąż są z Jezusem. Są zmęczeni spiekotą dnia i głodni. Jestem pośród nich. Zobaczę bezradność i zakłopotanie uczniów oraz spokój Jezusa. Nie dopuszczają do siebie myśli, że Jezus może cudownie rozwiązać problem.

Będę słuchał rozmowy uczniów z Jezusem. Zobaczę zdziwienie na ich twarzy, gdy słyszą: „Wy dajcie im jeść” (w. 16). Potem liczą chleby i ryby, które mają przy sobie. Są skupieni na swoim zmartwieniu. Nie potrafi ą poprosić Jezusa, aby zaradził ich biedzie.

Odniosę tę scenę do siebie. Przypomnę sobie sytuacje z mojego życia, w których czując się bezradny, traciłem głowę. Czy zapraszam Jezusa do moich codziennych problemów? Czy rozmawiam z Nim o moich zmartwieniach?

Będę kontemplował scenę rozmożenia chleba (ww. 18-21). Zobaczę Jezusa, który każe tłumowi usiąść na trawie, bierze do ręki chleby i ryby i modli się do Ojca. Lud patrzy ze zdziwieniem na to, co się dzieje. Wszystkim starcza jedzenia. Są syci. Zobaczę ich radość i fascynację Jezusem.

Pomyślę o sprawach mojego życia, które uważam za beznadziejne. Jakie to są sprawy? Powiem o nich Jezusowi. W modlitwie wstawienniczej powierzę Mu wszystkich, którzy w tej chwili przeżywają kryzys wiary.