Św. Jan od Krzyża

Znany jest jako wielki mistyk Kościoła i jednocześnie reformator zakonu, pisarz i poeta. Jest jednym z najbardziej znanych i cenionych mistrzów życia duchowego. Urodził się w 1542 r. w Fontiveros k. Ávili. Stracił ojca, gdy miał zaledwie dwa lata. Z powodu wielkiej biedy w domu został oddany do przytułku.

W wieku 14 lat podjął pracę jako pielęgniarz w szpitalu. Po bolesnych doświadczeniach dzieciństwa w 1563 r. postanowił wstąpić do karmelitów w Medina del Campo. Przyjął imię Jan od św. Macieja. Po studiach teologicznych na uniwersytecie w Salamance przyjął święcenia kapłańskie. W 1568 r., za namową św. Teresy Wielkiej podjął się dzieła reformy zakonu, wtedy zmienił swoje zakonne imię na Jan od Krzyża. Pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji w zakonie. Za swój radykalizm był przyjmowany bardzo krytycznie nawet przez swoich współbraci. W 1577 r. nawet został uwięziony na 9 miesięcy w Toledo przez przeciwników reformy zakonnej. Odznaczał się głębokim życiem modlitwy. Wszystkim zakonnikom i osobom konsekrowanym zalecał korzystanie z kierownictwa duchowego. Pod koniec swojego życia został całkowicie odsunięty od urzędów zakonnych. Zmarł jednak w opinii świętości 14 XII 1591 r. w Ubeda. Został kanonizowany przez papieża Benedykta XIII w 1726 r. Spod jego pióra wyszło wiele dzieł o charakterze autobiograficznym. Są to również poematy duchowe i pieśni. W swoich dziełach opisywał wiele doświadczeń duchowych. Do jego najważniejszych dzieł należą m.in.: „Droga na Górę Karmel” czy „Ciemna noc”.