Start    Rozważania do liturgii

Rozważanie do liturgii z dnia 2024-06-07

O co proszę? O łaskę kontemplacji Serca Jezusa i przemianę mojego serca

Krzysztof Wons SDS/Salwator

Przeczytaj Ewangelię z dnia 2024-06-07

Rozpocznę od gorącej modlitwy do Jezusa, aby przez swoje Słowo wprowadził mnie w przeżycia swojego serca. Będę kontemplował Go w tajemnicy Jego miłości, która najbardziej objawiła się na krzyżu.

Uświadomię sobie, że Jezus, który stał się w pełni człowiekiem, pragnie, abym dzielił z Nim także Jego ludzkie uczucia. Co mogę powiedzieć o mojej więzi z Jezusem? Jak często wyznaję Mu swoją miłość? Czy za moim wyznaniem idą konkretne czyny?

Przed samym skonaniem Jezus wypowiedział słowo „Pragnę” (zob. w. 28). Skonał z miłości do mnie! Odpowiedzią na Jego słowo było brutalne przebicie Jego serca (w. 34).

Patrząc na żołnierza, który mierzy włócznią w bok Jezusa, zobaczę w nim siebie. To jestem ja – we wszystkich podobnych sytuacjach, w których nie odpowiadam na Jego pragnienia. Czym najbardziej ranię serdeczne pragnienia Jezusa? Zapytam Go o to.

Teraz, po śmierci Jezusa, o Jego nieustannym pragnieniu miłości mówi mi Jego przebity bok. Zatrzymam się dłużej przy obrazie przebitego boku Jezusa (w. 37). Do czego zaprasza mnie ten obraz? Jakie rodzi we mnie pragnienia?

Będę adorował przebite Serce Jezusa i prosił Go, aby objawiał mi swoje pragnienie miłości, bym się nim nasycał i żył według Jego pragnienia. Oddam Mu moje złe pragnienia, z powodu których cierpi i kona.

Utkwię mój wzrok w Jezusie, który skonał. Zobaczę Jego przebite serce, z którego wypływa krew i woda (w. 34). Będę trwał przez dłuższy czas w skupieniu i powtarzał w sercu: „O krwi i wodo, któraś wypłynęła z Najświętszego Serca Jezusowego, jako zdrój miłosierdzia dla nas, ufamy Tobie!”.